Автор: hredactor

Невялікі пакой у гарадской сярэдняй школе № 3 добра знаёмы кожнаму з 54 хойніцкіх ветэранаў вайны ў Афганістане. 15 мая 2007 года тут быў адкрыты раённы музей памяці воінаў-інтэрнацыяналістаў. Яго адкрыццё – цалкам заслуга былых воінаў-“афганцаў”. Цэлы год, па выхадных і пасля работы ў буднія дні, яны самастойна стваралі яго экспазіцыю, беражліва збіралі экспанаты, уласнымі рукамі пілілі, стругалі, майстравалі стэнды, размяшчалі фотаздымкі.

Вываду савецкіх войск з Афганістана ў далёкім 1989 годзе чакалі тысячы людзей: і ваеннаслужачыя абмежаванага кантынгенту савецкіх войск, і іх бацькі, і члены іх сем’яў, і іх сябры і суседзі. Мы памятаем, як слязьмі і кветкамі сустракалі нашых салдат і афіцэраў на памятным мосце ва ўзбекскім горадзе Тэрмезе, апошнім па якому прайшоў камандуючы АКСВ генерал арміі Барыс Громаў. І сёння, праз два дзесяцігоддзі, якія мінулі з тых незабыўных дзён, наша памяць упарта вяртаецца да падзей той неаб’яўленай, неафішыруемай і доўгі час замоўчваемай вайны.

У рэдакцыю паступіла некалькі пытанняў рэлігійнага зместу. Адказы на іх дае Благачынны Хойніцкай акругі протаіерэй Уладзімір Козак.

Калі напаткае бяда, галоўнае – не застацца адзін на адзін з ёю. Хаця 61 чалавек  нашага раёна інваліды па зроку, не могуць радавацца ўсім фарбам навакольнага свету, некаторыя без суправаджэння не могуць пайсці па нейкіх сваіх справах, яны не адчуваюць сябе пакінутымі, нікому не патрэбнымі. Таму што гэтыя людзі з’яўляюцца членамі раённай арганізацыі Беларускага таварыства інвалідаў па зроку. Праўленне арганізацыі пастаянна трымае ў полі зроку іх патрэбы і запатрабаванні.