Дырэктар КСУП “Велікаборскі” А. М. Тальчук лічыць, што самарэалізавацца лепш за ўсё на роднай зямлі, там, дзе нарадзіўся, вучыўся, рабіў першыя крокі да сённяшняга прафесійнага статуса. Аб гэтым ён дзяліўся ў размове з карэспандэнтам “ХН” Клаўдзіяй Босак.
– Аляксандр Мікалаевіч, а што значыць для Вас паняцце “родная зямля”?
– У мяне яно непадзельна звязана з маёй вёскай Вялікі Бор, адкуль адлучаўся хіба што толькі на вучобу пасля школы. У 1993 годзе закончыў Палескі саўгас-тэхнікум у г. Калінкавічы і атрымаў спецыяльнасць заатэхніка. Пасля ў саўгасе “Велікаборскі” два з паловай года працаваў загадчыкам малочнатаварнай фермы, затым такі ж час – начальнікам комплексу па адкорму жывёлы. Завочна ў 1997 годзе закончыў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію па спецыяльнасці “зоаінжынер”. Да 2007 года з’яўляўся галоўным заатэхнікам у сваёй гаспадарцы, з 2007 года – яе кіраўнік.
Тут жа стварыў сям’ю, мая жонка Марына Міхайлаўна выкладае нямецкую мову ў Велікаборскай сярэдняй школе. Хачу сказаць, што мая сям’я перадалася па спадчыне: мой бацька Мікалай Дзмітрыевіч – працаўнік сельскай гаспадаркі, маці Антаніна Сямёнаўна – настаўніца. Якой яна будзе ў маіх нашчадкаў, пакуль гаварыць рана: сын Дзіма – першакласнік, а дачцы Тані ўсяго толькі годзік. Тым не менш, хачу, каб і яны пусцілі свае карані на роднай зямлі.
– Раней ва ўсіх калектывах працавала школа настаўніцтва, калі найбольш вопытныя работнікі вучылі маладых прамудрасцям прафесіі.
– Для мяне настаўнікамі былі тагачасныя галоўны заатэхнік Рыгор Мікалаевіч Малянок і бухгалтар па жывёлагадоўлі Валянціна Васільеўна Шубянок, за што ім вельмі ўдзячны. Прыемна, што традыцыя гэтая захоўваецца.
– У гэтай сувязі хачу спытаць, якія ўмовы створаны ў “Велікаборскім” для маладых спецыялістаў?
– Стараемся забяспечыць жыллём, тым больш, што з узвядзеннем аграгарадка такая магчымасць з’явілася. Дом прысядзібнага тыпу на дваіх атрымалі прыезджыя галоўны эканаміст Наталля Сяргееўна Паўлава і начальнік аддзела кадраў Святлана Генадзьеўна Саханчук, жыллё мае і галоўны інжынер Сяргей Васільевіч Шапавалаў.
– Аляксандр Мікалаевіч, не хацелася б асабіста Вам памяняць вясковую прапіску на гарадскую?
– Скажу, што, нягледзячы на пэўныя складанасці працы ў сельскай гаспадарцы, я тут адчуваю сябе душэўна камфортна. І прычына не ў тым, што прызвычаіўся, а ў тым, што хутчэй можна бачыць канкрэтныя вынікі сваёй працы. І, будучы на дырэктарскай пасадзе, хачу многае зрабіць для роднай зямлі. Хачу, каб маладыя людзі адчувалі сябе ўпэўнена і спакойна. Каб яны хацелі тут жыць, а не чакалі магчымасці з’ехаць. Каб сфарміраваліся свядомасць, пачуццё павагі да сваёй роднай зямлі, гордасці за яе. А кар’ерны рост магчымы не толькі ў вялікіх гарадах.
На здымку: А.М. Тальчук з жонкай Марынай і сынам Дзімам.
