На кожным відзе сельгасработ ёсць свае вядомыя імёны. Як правіла, на жніве – адны «зоркі», на сяўбе – іншыя героі, а на ўборцы «каралевы палёў» – свае перадавікі. Напрыклад, тэлефаную галоўнаму аграному эксбазы «Стралічава», каб высветліць, хто ў іх зараз задзейнічаны на пасяўной, а сама ўжо прыкідваю, што напэўна гэта будзе Юрый Дрончанка – так яно і ёсць. Размаўляю з веляцінскімі спецыялістамі і здагадваюся, што на дыскаванні будзе Сяргей Яромчык – і зноў не памыляюся. Ды і тое, што кукурузу на сілас у «Судкове» ўбірае Рыгор Сцішанок, прадказальна. Канешне, пэўныя перастаноўкі бываюць, але ў асноўным кожны механізатар замацаваны за сваёй тэхнікай і справай. Вось цяпер зноў надышоў зорны час сейбітаў і корманарыхтоўшчыкаў.
На гэтых здымках яны ўсміхаюцца, але нам цяжка нават уявіць, як ім зараз складана працаваць. Каб дайсці па полю да тэхнікі, я раз дзесяць трапляла ў «пясочнае тарнада». На палетках, акрамя велізарнага слупу пылу, складана нешта разглядзець – у ім цалкам хаваецца нават трактар. А ўявіце, як кіраваць, калі амаль нічога не бачна вакол. Таму пакуль усе атрымліваюць асалоду ад цёплага пачатку восені, гэтыя мужчыны мараць аб дажджу. Але сіноптыкі, на жаль, не радуюць…
Механізатары, як заўсёды, падымаюць адзін аднаму настрой. На судкоўскім полі, каля Казялужжа, удалося «злавіць» для здымкаў адразу пяць чалавек. І як толькі дастала фотаапарат, «уключыўся» механізатарскі гумар: «А Вы нашаму Васю Касабуцкаму ў газеце пагаліце бараду?»
Наогул барада – паказчык таго, што чалавек працуе з раніцы і да позняга вечару, і ў яго не хапае часу нават на гэта. Такі аргумент я прыводзіла і Сяргею Яромчыку, які наадрэз адмаўляўся фатаграфавацца, бо, па яго словах, дрэнна выглядае. А мне здаецца, што такія здымкі наадварот больш душэўныя.
Прыемна было бачыць знаёмыя твары, аднак, адзін малады чалавек здаўся мне новенькім. Хаця высветлілася, што Алег Шлёг працуе на трактары шэсць гадоў, проста рэдка бывае ў «раёнцы». Мы вырашылі, што гэта ўпушчэнне варта выпраўляць – ён абяцаў старанна працаваць, каб быць у ліку лепшых і часцей трапляць на старонкі газеты.
А вось Уладзімір Бельскі працаваў на камбайне, жніво скончылася – і ён тут жа ўключыўся ў новую справу – заняты на адвозцы зялёнай масы.
Асобных слоў павагі заслугоўвае трактарыст Анатолій Пабядзінскі, які амаль сорак гадоў працуе ў гаспадарцы. У спрытнасці на кукурузных палетках ён і сёння не саступае маладым калегам.
Механізатары працуюць бесперапынна, таму нават на фатаграфаванне выдзяляецца літаральна некалькі хвілін. Адзіная пауза – гэта абед, які дастаўляюць ім прама ў поле. Пакуль чакалі сейбіта Андрэя Краўчанку, пазнаёміліся з абаяльнай раздатчыцай Наталляй Драздовай.
Яна палявод, але вось ужо трэці сезон змяняе прафесію на час жніва і пасяўной. Работа жанчыне падабаецца, ды і людзі задаволены харчаваннем. У дзень нашага прыезду Наталля раздавала салат з памідораў і агуркоў, суп, грэчку з катлетай, булачкі і кампот. Пакуль доўжыўся непрацяглы абедзенны перапынак, мы паспелі з пад’ехаўшым Андрэем Краўчанкам абмеркаваць самыя актуальныя пытанні: надвор’е, сяўбу і хатнія справы – як складваюцца справы з бульбай.
Усё-такі ў нас цудоўныя людзі, такія працавітыя, пасля кожнага падарожжа па палях надоўга зараджаешся пазітыўнай энэргіяй. І так хочацца, каб усё ў іх атрымлівалася добра. Поспехаў вам і… дажджу!
Тэкст і фота Наталлі ЧЭКАН.
