Гледзячы на гэтую мілавідную маладую жанчыну, ніколі не западозрыш, што калісьці яна цесна сябравала з Бахусам, не займалася выхаваннем сваёй малалетняй дачкі, не працавала, злоўжывала спіртным. За што была пазбаўлена бацькоўскіх правоў.
Злоўжыванне алкаголем, перыядычная адсутнасць дома працяглы час, нежаданне працаваць, няправільнае выкарыстанне «дзіцячых грошай» – жыццё Ганны імкліва пайшло ўніз. Паводзіны маладой мамы ў розных дакументах сталі называцца амаральнымі. Зацікаўленымі службамі пачаўся збор неабходных дакументаў для перагляду правоў і абавязкаў яе ў адносінах да дачкі. Першай забіла трывогу Наталля Канстанцінаўна. Дачка ж не слухала ні просьб, ні ўгавораў.
З 2002 года выхаваннем Ірыны афіцыйна займалася бабуля, Ганна стала значыцца абавязанай асобай. А прыкладна з 2007 года ў паводзінах Ганны сталі заўважны паляпшэнні. Яна развіталася з п’янствам, уладкавалася на працу даяркай на ферме «Высокае» эксбазы «Стралічава».
– На правільны шлях мяне, можна сказаць, накіравалі мае малодшыя дзеці, – зазначае Г.В. Белазёрава, – мае сыны Сяргей, якому цяпер тры гады, і Аляксей, яму шосты месяц пайшоў. Не хачу, каб па маёй віне яны паўтарылі лёс сваёй старэйшай сястры.
27 снежня летась адбыўся суд, на яго пасяджэнні жанчына клялася, што з ранейшым жыццём пакончана, з алкаголем завязаны вялікі вузел.
Рашэннем суда дзіця было вернута біялагічнай маці. Ганна Вячаславаўна выходзіла з залы, зноў набыўшы бацькоўскія правы.
Яна лічыць, што гэты дзень самы шчаслівы ў яе жыцці. Разам з тым, вельмі шкадуе аб тым, што ў яе памяці не засталіся мілыя сэрцу кожнай маці імгненні, калі дзіця вымаўляе першыя словы, вучыцца хадзіць. Але спадзяецца і верыць, што яшчэ не ўсё страчана, што прынятае рашэнне выправіцца – цвёрдае, і што яе адзінаццацігадовая дачка ўсё яшчэ мае вялікую патрэбу ў мацярынскай любові і клопаце.
– Нават пад страхам смерці не вярнуся да свайго амаральнага мінулага, – сказала на развітанне Ганна Вячаславаўна.
І гэтаму хочацца верыць.
