Пачатак сёлетняга кастрычніка аказаўся вельмі шчодрым на святы для жыхара нашага горада Паўла Давыдавіча Легуна. Першага чысла ён, як чалавек паважанага ўзросту, адзначыў Дзень пажылых людзей, назаўтра сваё прафесійнае свята – Дзень настаўніка, бо пачэснай педагагічнай справе прысвяціў усё сваё жыццё. А сёння, 8 кастрычніка, у коле родных і блізкіх людзей святкуе 80-гадовы юбілей з дня нараджэння.
– Дзевяты дзесятак разменьваю, а быццам бы і не жыў, – гаворыць Павел Давыдавіч. – Калі табе столькі гадоў, дні цягнуцца як гады, а гады прабягаюць як дні. Гэта ў маладосці ўсё наадварот.
Нарадзіўся П.Д. Лягун у вёсцы Кажушкі, якая з-за катастрофы на ЧАЭС зараз знаходзіцца за калючым дротам, у дружнай мнагадзетнай сялянскай сям’і, у якой, акрамя бацькоў, Давыда Нікадзімавіча і Крысціны Васільеўны, было дзве сястры і пяць братоў. Працаваць умелі ўсе: і дарослыя, і дзеці. На маленства юбіляра прыпаў час фашысцкай акупацыі. Да вайны ў Паўла Давыдавіча асаблівы рахунак – яна забрала дарагога яму чалавека – старэйшага брата Міхаіла, які загінуў у ходзе Суражскай аперацыі, быў камандзірам батальёна, прайшоў вайну і бацька.
У кожнага чалавека ёсць мара, і як добра, што яна ажыццяўляецца. Павел Давыдавіч хацеў стаць настаўнікам і зрабіў усё, каб атрымаць адпаведную адукацыю. Юнак з беларускай глыбінкі спачатку закончыў Мазырскі педтэхнікум, а потым завочна навучаўся ў педінстытуце гэтага горада, атрымаў дыплом выкладчыка беларускай і рускай мовы і літаратуры. Увесь час працаваў П.Д. Лягун у школах нашага раёна, даносячы да вучняў роднае беларускае слова. У 1954 годзе быў прызначаны загадчыкам Малішаўскай пачатковай школы, а выйшаў на пенсію ў 1996 годзе, аддаўшы такім чынам пачэснай прафесіі 42 гады свайго жыцця.
Настаўніцай па прафесіі была і яго жонка, Алена Арсенцьеўна, разам яны ўжо 53 гады. Дарэчы, і гадавіну сямейнага жыцця пара Лягун адзначае таксама ў кастрычніку.
Узрост дае аб сабе знаць, здароўе падводзіць, але муж і жонка застаюцца бадзёрымі, аптымістычнымі. Іх гордасць – тры дачкі, пяцёра ўнукаў і праўнучка Дашанька, якая сёлета пайшла ў першы клас. Па слядах бацькоў пайшла дачка Святлана, закончыла інстытут замежных моў у Мінску, працуе па спецыяльнасці ў школе Пухавіцкага раёна, дзе жыве з сям’ёй. Яе дачка Крысціна – асаблівая гордасць дзядулі і бабулі – уладальніца прэзідэнцкай стыпендыі, пераможца міжнароднай алімпіяды па біялогіі, яна навучаецца зараз на пятым курсе Мінскага медыцынскага ўніверсітэта. У сферы абслугоўвання ў Віцебску занята дачка Ірына, а Валянціна стала мінчанкай, працуе дырэктарам рэстарана.
Гавораць, што былых педагогаў не бывае. З гэтым выказваннем згодны тыя, каму выпала шчасце спасцігаць школьную навуку на ўроках Паўла Давыдавіча Легуна, якія праз гады пранеслі павагу да гэтага чалавека. А паважаны юбіляр у свой дзень нараджэння пачуе ад іх, а таксама сваіх былых калег, шчырыя словы ўдзячнасці, пажаданні дабра і даўгалецця.
Клаўдзія МІКАЛАЕВА.
