Дзесяцігадовы Антон Добыш на поле, дзе працаваў старшы брат Ягор, трапіў на некалькі хвілін – па нейкай важнай справе.
Чакаючы, пакуль камбайны закончаць абмалочваць участак, з зачараваннем назіраў, як яны рухаліся па сваёй траекторыі хлебнай нівы, упэўнена пракладваючы за сабой барозны з атрыманай саломай.
Калі яны «падплылі» да ўскрайку палетка, і я пачала рабіць здымкі камбайнераў – хлопчык таксама захацеў сфатаграфавацца на фоне магутнай тэхнікі. І бачылі б вы, колькі радасці і гонару было ў яго, калі ўзняўся на лесвіцу. У вачах так і чыталася «Эх, хачу на камбайн!». І хто ведае, магчыма, падрасце і пойдзе па братавай сцяжынцы. Аднак, гэта толькі з боку ўсё так прыгожа, знутры – надзвычай складана.
Фота Наталлі ЧЭКАН.
